این پژوهش با هدف افزایش عمر گل جایی گل بریده رز و با کاربرد اسانس های گیاهی اکالیپتوس و پونه هر کدام در دو غلظت 250 و 500 (میلی گرم بر لیتر) در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. گل های شاخه بریده پس از انتقال از گلخانه، به صورت مدت دار با محلول های یاد شده، تیمار و در همه تیمارها از ساکارز 4درصد استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بیشترین عمر گل جایی، با اسانس پونه در هر دو غلظت به کاررفته به مدت 9 روز ایجاد شد و کمترین درصد پژمردگی در اسانس پونه با غلظت 500 (میلی گرم بر لیتر) به دست آمد. در ضمن اسانس های نامبرده سبب کاهش بار میکروبی محلول های گل جایی نسبت به شاهد شدند.